Το πορτρέτο ενός απογοητευμένου πρώην τσάρου της Οικονομίας

Ασφαλώς ο Βενιζέλος δεν θεωρεί τον εαυτό του «αναλώσιμο», όπως ο θλιβερός προκάτοχος του. Σε έντονα προσωπικό ύφος ο κ. Παπακωνσταντίνου λοιπόν και με φρασεολογία που εξέπληξε το ακροατήριο της Θεσσαλονίκης, “μοιράστηκε” προσωπικές εμπειρίες από την κριτική που δέχεται στον δρόμο από μερίδα πολιτών, με αποτέλεσμα, όπως είπε, “να μην μπορώ να πάω ούτε στο καφενείο“.

Και δεν χαίρεται; Ξέρει πόσοι προσπαθούν να κόψουν το καφενείο, την καφετέρια, τα μπαρ, το τσιγάρο, τον τζόγο, αλλά εις μάτην; Έτσι άλλωστε προστατεύεται και από τις κακές έξεις και μπορεί απερίσπαστος να ιδιωτεύσει. Να απολαύσει την «εφεδρεία» στο “Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής” (sic), γιατί κάτι μας λέει πως εκεί ολοκληρώνεται η ευδόκιμος θητεία του σε υπουργικούς θώκους.

Εξέφρασε επίσης παράπονα που δεν μπορεί να κινηθεί με άνεση χωρίς να τον κράξουν. Δούλευε ως ύπατος αρμοστής της τρόικας, ήταν ο τέλειος “yes man” και τώρα διαμαρτύρεται γιατί ο κόσμος δεν τον επευφημεί;

Παράλληλα, ο Γ. Παπακωνσταντίνου επιχείρησε να αιτιολογήσει ορισμένες επώδυνες επιλογές, στις οποίες υποχρεώθηκε ως υπουργός Οικονομικών, ενώ έκανε αυτοκριτική για το ότι η κυβέρνηση «δεν κρέμασε στα τσιγκέλια κάποιους που έπρεπε».
Δεν ξέρω τι γίνεται με τα τσιγκέλια, στα «μανταλάκια» πάντως ακόμη ο ίδιος είναι και οι «ιστορικές επιλογές του που «έσωσαν» τη χώρα.
Όσο για τα «τσιγκέλια», καλό θα ήταν να μην δίνει ιδέες στους πολίτες που βιώνουν το πλήρες αδιέξοδο.

tsantiri.gr